Harry Mulisch’ werk staat er bol van. In De Aanslag is ‘steen’ zo’n voorbeeld. De naam Peter betekent: steen. In belangrijke scènes speelt steen een rol: een stenen bankje, een steen door de ruit, spelen met dobbelstenen enzoverder. Daardoor komen die scènes hechter met elkaar in verband. Een symbool staat ehm…symbool voor iets: huid bijvoorbeeld staat voor gezondheid. Als in een verhaal iemand zijn huid beschadigt bij tennissen, vervelt na zonnebrand en een velletje van zijn neus trekt tot bloedens toe, gaat het niet goed met dat personage. Een symbool is een hint uit een andere hoek. Het symbool ‘bal’ kan staan voor ‘het spel van het leven’.

Hupsakee, daar lag ik op het schooldak. Wat een verrassing! Er lag grind op het platte dak en… en? Een HE-LE-BOEL ballen!!! Kleine en grote ballen. Zelfs een leren knetter! Wel tien ballen zag ik in één oogopslag, ha ha ha. Terwijl ik de een na de andere bal pakte, zag ik tennisballetjes verderop. Dit komt in dromen voor: je vindt een duppie en dan zie je verderop nog een duppie en weer één enzovoort. Het was geen droom. Verderop lagen meer ballen. Openbare ballen. Katholieke ballen. Het resultaat van vijf jaar ballen op het dak, was van ons.