Als schrijver word je overvallen: midden in het vloeiend uitwerken van je thema, schiet je uit je flow. Geen inspiratie! Dat komt doordat je te veel gaat zitten denken, redeneren, tobben… je zit vanuit de verkeerde hersenhelft te werken. Een kop koffie gaan zetten helpt om weer terug te vallen in je creatieve schrijfproces. Het kan ook helpen je fantasie de vrije loop te geven. Immers alles wat dat oplevert, kun je altijd (deels) schrappen. Schrijven is sowieso vooral “schrappen”. Herman Brusselmans is koning associatief schrijven. Hij wekt de indruk weinig daarvan te schrappen.

Mijn afkeer van afwijkende religies begon toentertijd al bij mij te groeien, mede door het gebrek aan respect van hun aanhangers voor dieren. Het hindoeïsme, daar had ik nog wel respijt voor, die lieten tenminste hun koeien schijten in straten, op kruispunten, in parken en desnoods in bushokjes. Koeien zijn immers heilig, dat wist Jezus reeds toen hij zei: ‘Laat de koeien tot mij komen.’ Dus toen kwamen die koeien bij Jezus en hij zei: ‘Jullie zijn heilig, wisten jullie dat?’ Nee, dat wisten de koeien niet, wat we hun niet kunnen euvel duiden omdat koeien een beperkt verstandelijk vermogen hebben. Vraag hun niet de weg naar het station, ze weten niet eens wat een station is. Nou, dat is een stopplaats voor treinen. Mensen stappen in, andere mensen stappen op hun beurt dan weer uit, en dan blaast een geüniformeerde man op een fluitje en dan vertrekt de trein naar andere oorden. Iets heel anders dan een trein is een tram.

Ik denk dat een lezer geen bezwaar heeft … ja, er zelfs geen erg in heeft, als je even uit een ander vaatje tapt. Het geeft ontspanning, het onderbreekt… Voor lezer én schrijver. Je kunt los gaan in een gesprek of bij een beschrijving van ruimtelijke elementen. Tja, het boek moet vol.