Correctie, correctie? Momenten van bezinning… eigenlijk vooral een kanteling van schrijversrol naar die van lezer: wat vind je er zelf van als je dit te lezen kreeg? Die rolwisseling gebeurt op verschillende momenten: tijdens het schrijven, na een of twee alinea’s, na elke teksteenheid, scene. Ik lees meestal het deel van de vorige dag geheel terug voordat ik verder ga: om er in te komen. Een giga-‘correctie’ vindt plaats voordat het manuscript wordt ingediend. Nog een bij de drukproef. Elk boek heb je voor publicatie ten minste drie keer geheel gelezen.

Bij een herdruk poets ik nog steeds aan de tekst.

Veel schrijvers laten op zulke momenten een ander meelezen.

Ik breng dit onderwerp onder bij Flow, omdat je in de flow van het schrijven jezelf niet te veel laat ophouden en afleiden door eventuele stijl- en spellingfouten. Gelegenheid daarvoor komt later.

Het hangt ook van je schrijftempo af. Gerard Reve schreef zijn boeken met kroontjespen en losse inkt in een inktpotje. Dat ging langzaam. Ik schrijf in leestempo…en ik ben een trage lezer, bedachtzaam ook. Me dunkt dat Herman Brusselmans schrijft in spreektempo. Gerard Reve schreef anderhalve pagina per dag als hij op dreef was.