Bij flow gaat het om op gang brengen of houden van het schrijfproces. Een techniek is de volgende. Je bent bezig met een personage, of met een gebeurtenis of een thema. Wat je doet is een tweede personage respectievelijk gebeurtenis of thema ermee verbinden. Tussen twee punten ligt altijd een lijn. Door die move krijg je een spanningsveld dat je verder op weg helpt.

Je schrijft over het thema liefde. Wat kun je bedenken bij: liefde en volwassen worden, liefde en oorlog, liefde en vriendschap… Je schrijft over de persoon Walther. Wat maakt het los als je een ander persoon naast hem zet: Walther en zijn vader? Of een andere gebeurtenis: Walther op vakantie? Of een ander thema: Walther en liefde?

Die avond in de bioskoop – ins Kino gehen – draaide de film Gimme Shelter van The Rolling Stones. We gingen er allemaal heen; ook de meeste van de Zwitsers. Nee, we waren geen hippies. We zochten een weg in het vacuüm tussen zweverige hippies en ruige rockers als The Rolling Stones. Althans in onze fantasie.

Hans, Walther en ik waren in oktober naar hun concert in Ahoy geweest, zonder Kees. Die zat in de nachtdienst. Het was meer dan een concert… erbij aanwezig zijn voelde alsof we getuigen waren van een goddelijk wonder. Nou waren we wel vreeeselijk stoned geweest. De een na de andere song van onze favoriete lp Sticky Fingers klonk live. Alleen al daarvan werd je stoned. Lopend naar huis raakten we in een lachkick. De wandeling van Zuidplein naar Kreekhuizen was zo’n zes kilometer, maar we deden er bijna de hele nacht over.

Bij de luchtbrug langs Breeplein stond ergens een trolley met melk, yoghurt en vla. In pakken, dat was nieuw. Daar hadden we trek in. We namen elk een literpak. De bovenkant vouwde je tot een drinktuit open. Lopend door het prachtige tuindorp Vreewijk dronken we vreedzaam. Hans had genoeg van zijn yoghurt, zette zijn half volle pak op zijn gulp en smachtte: “Oh, oh, Yvonne.” Met beide handen kneep hij zo hard in het karton dat een witte ploep wel vier meter een streep op het trottoir kwakte. De bovenkant van het pak was nu geheel opengescheurd, restanten dropen op de grond. Hans: “Au…Ik moet gehecht worden.” We lagen krom van de pret. Ook ik had voldoende van mijn gele vla. Ik nam een korte aanloop en smeet met kracht mijn pak tegen een gevel aan gort. Een explosie van gele blurp op de muur… getroffen staarde ik naar het voortreffelijke effect: een vijfpuntige ster van dakgoot tot aan vensterbank over de breedte van het pand…. Een zon van vla. Dat inspireerde Walther, die niet noemenswaardig van zijn pak chocoladevla had gedronken. Hij mikte vermoedelijk op dezelfde plek. Helaas ging zijn pak iets uit de richting. Het trof de glas-in-loodruitjes boven het huiskamerraam met een oorverdovend kabaal. Het pak ging zonder morsen het huis binnen. Paniek!!! Rennen. We renden achter langs de huizen het doolhof in van de achtertuintjes waarom tuindorp Vreewijk zo beroemd is. Bijna kreupel van de lachstuipen. Aan één stuk door rennen tot het Kreekhuizertunneltje. Geen politie? Rennen!!

Nee, hippies waren we niet. Een beetje gek wel. Aan dat voorval zat ik te denken tijdens de film Gimme Shelter.