Sommige onderwerpen leiden onverbiddelijk tot disharmonie. Ik noem er een paar: genderneutraliteit, klimaatbeleid, boeren, toerisme, uitkeringen, kunst, huisdieren en opvoeding… De een denkt er zo over de ander zus. Op verjaardagen wisselen familieleden hun standpunten en argumenten uit… goedmoedig, je blijft familie, dus je houdt het vriendelijk.

Ik ben zelf niet consequent. Ik hou het erop dat ik van andere meningen ook de redelijkheid wel kan inzien. Soms ben ik het 36% oneens met iemand… maar dat wordt niet geaccepteerd: je bent 100% vóór of 100% tegen.

Je bent niet altijd volledig geïnformeerd. Ik bedoel ook écht volledig; dus dat je alles van het onderwerp weet. Dat kan ook niet. Niemand geeft daarover openheid van zaken (welke kranten gelezen, welke boeken…). Meestal is het zoals je een onbekend vakantieplaatsje verkent: je loopt wat door het centrum, slaat links af, rechts af, je flaneert over de boulevard. Er is een grote mate van toeval. Toch lul je met de grootste overtuiging mee. Maar bij slecht weer was de wandeling anders verlopen. En nu je er met je manke vader loopt, heb je de steile idyllische steegjes binnendoor gemist.

En soms is men gewoon uit op heibel. Ja, dat komt ook voor. Dan hangt onheil in de lucht…kun je de spanning snijden. Waar dát dan weer door komt, ligt nog ingewikkelder.