Na het lezen van de alarmerende artikelen in de zaterdagkatern formuleerde ik de volgende vraag: “Is er ooit onderzoek gedaan naar het zelfreinigend vermogen van een land (stad, woonwijk)?”

Vroeger…Vchoegech… was een wijk als Kreekhuizen rustig. Er zal best wel hier en daar achter die voordeuren iets ‘moeilijks’ aan de hand zijn geweest. In  een gezonde wijk werden de excessen verdund en letterlijk ‘opgelost’, zoals een gezond lichaam soepel een virus opvangt.

Welke factoren zouden het mentaal zelfreinigend vermogen bepalen? Je hoeft maar naar China, Zuid-Amerika en het Midden-Oosten te kijken. Daar komen ze:

• De grootte van de kloof tussen arm en rijk
• De mate van onderlinge betrokkenheid
• De mate van onderling begrip (taal, gewoonten, geloof, hygiëne …)
• De verschillen in opleiding (werk)
• De onderlinge levensruimte (burenoverlast)
• De betrouwbaarheid/oplossend vermogen/corruptie van de overheid…

Ik probeer maar wat. Het valt niet mee, maar ik ben ook geen gedragswetenschapper. Men kan wel vaststellen dat als de ‘verschillen’ tussen mensen niet zo groot zijn dat er dan betrekkelijke rust en ook een hoog zelfreinigend vermogen heerst. Je voelt ook aan dat er een moment komt dat het oplossend vermogen volledig benut is… hoe heette dat bij scheikunde okkelweer?: verzadiging!!

Bij verzadiging kon je zoveel zout blijven toevoegen als je wilde, maar de korrels zakten naar de bodem. Dát is wat er in sommige wijken inderdaad aan het gebeuren is: daar zakken mensen naar de bodem.