Als het er dan toch van moet komen, laat de seks dan bijzonder zijn. Ik vond in Oblomov, een correct boek, uit 1858 de volgende zeldzame passage.

Hij liep door zijn kamer en toen hij zich omwendde naar Agafja Matwejewna’s deur zag hij, hoe haar armen ongewoon snel op en neer bewogen.

• Altijd maar bezig! zei hij, terwijl hij de keuken binnenging. Wat doet u?
• Ik stamp kaneel, antwoordde  ze en keek in de vijzel of ze in een afgrond blikte en ging onbarmhartig met de stamper te keer.
• En als ik u dat nu eens onmogelijk maak? vroeg hij en hij greep haar bij haar armen en verhinderde haar door te gaan.
• Wilt u me loslaten?! Ik moet nog suiker stampen en wijn afmeten voor de pudding.

Hij bleef haar vasthouden en zijn gezicht was opeens vlak bij haar hals.

• Als ik u nu eens…liefkreeg?

Ze lachte

• Zoudt u mij dan liefkrijgen? vroeg hij.
• Waarom niet? God heeft ons gezegd, allen lief te hebben.
• En als ik u nu kus? fluisterde hij, zich naar haar wang buigend, zodat ze zijn warme adem voelde.
• Het is geen Pasen, zei ze met een lach zonder verbaasd, verschrikt of verlegen te zijn en ze bleef net zo recht en stil staan als een paard, dat zijn tuig omkrijgt.

Even raakte hij met zijn lippen haar hals.

• Pas op, of ik mors kaneel. Dadelijk is er niets meer over om in het gebak te doen, waarschuwde ze.
• Dat hindert niet! antwoordde hij.
• Hoe komt u nou weer aan een vlek op uw kamerjas? vroeg ze bezorgd en nam een slip van zijn jas in haar handen! Het lijkt wel olie – ze rook aan de vlek – Waar bent u geweest? Zou het uit het lampje voor de iconen gedrupt zijn?
• Ik weet niet hoe ik eraan kom.
• U zult langs een deur zijn gelopen, bedacht Agafja Matwejewna opeens. Gisteren zijn de scharnieren gesmeerd.

De landeigenaar krijgt niet zijn zin…komt er zelf ook achter dat het een vergissing was.