Realiseer je dat de lezer steeds meer moet overzien naar mate hij vordert in je verhaal. Hoe helder je structuur ook is, de lezer moet alles naast elkaar onthouden. (In ouderwetse Russische romans is er achterin een overzichtslijst met personen.)

Je helpt de lezer met vooruitverwijzingen:

en terugverwijzingen (flashbacks).

Hans, Walther en ik waren in oktober naar een concert van de Stones in Ahoy geweest, zonder Kees. Die zat in de nachtdienst.

Het was meer dan een concert… erbij aanwezig zijn voelde alsof we getuigen waren van een goddelijk wonder. Nou waren we wel vreeeselijk stoned geweest. De een na de andere song van onze favoriete lp Sticky Fingers klonk life. Alleen al daarvan werd je stoned.

Lopend naar huis raakten we in een lachkick. De wandeling van Zuidplein naar Kreekhuizen was zo’n zes kilometer, maar we deden er bijna de hele nacht over.

Bij de luchtbrug langs Breeplein stond ergens een trolley met melk, yoghurt en vla. In pakken, dat was nieuw. Daar hadden we trek in. We namen elk een literpak. De bovenkant vouwde je tot een drinktuit open. Lopend door het prachtige tuindorp Vreewijk dronken we vreedzaam.

Hans had genoeg van zijn yoghurt, zette zijn half volle pak op zijn gulp en smachtte: “Oh, oh, Yvonne.” Met beide handen kneep hij zo hard in het karton dat een witte ploep wel vier meter een streep op het trottoir kwakte. De bovenkant van het pak was nu geheel opengescheurd, restanten dropen op de grond. Hans: “Au…Ik moet gehecht worden.” We lagen krom van de pret.

Ook ik had voldoende van mijn gele vla. Ik nam een korte aanloop en smeet met kracht mijn pak tegen een gevel aan gort. Een explosie van gele blurp op de muur… getroffen staarde ik naar het voortreffelijke effect: een vijfpuntige ster van dakgoot tot aan vensterbank over de breedte van het pand…. Een zon van vla.

Dat inspireerde Walther, die niet noemenswaardig van zijn pak chocoladevla had gedronken. Hij mikte vermoedelijk op dezelfde plek. Helaas ging zijn pak iets uit de richting. Het trof de glas-in-loodruitjes boven het huiskamerraam met een oorverdovend kabaal. Het pak ging zonder morsen het huis binnen. Paniek!!! Rennen.

We renden achter langs de huizen het doolhof in van de achtertuintjes waarom tuindorp Vreewijk zo beroemd is. Bijna kreupel van de lachstuipen. Aan één stuk door rennen tot het Kreekhuizertunneltje. Geen politie? Rennen!!

Nee, hippies waren we niet. Een beetje gek wel.

Aan dat voorval zat ik te denken tijdens de film Gimme Shelter.