Je personages hebben namen. Straten en steden hebben namen. In je memoires gebruik je mogelijk de echte namen. Als je ervoor kiest de fictieve namen te gebruiken, zul je merken dat deze toch een inherente (bij)betekenis gaan krijgen. Dat kan afleiden, zelfs de lezer op het verkeerde spoor zetten. Het wordt al gauw flauw. Dit is een tip: gebruik geen humoristische namen.

Ik blader door het boek “De perfecte koppijn” van Herman Brusselmans en noteer de namen die voorbijkomen in de eerste 20 pagina’s: Danny Muggepuut, De Koekeloerders, Ludovic Van Sneu, mevrouw Proviest-De Backere, café De rare schuur, kledingwinkel Vna Afscheer & Zoon, Christiane Kontermans, muziekband The Multiplay Deafs, hun cd A Banana in My Bed, een song: ‘I lost a Finger in San Francisco’, voetbalvereniging De Vierkante Eskimo’s, VVV Het Knolletje, Jozef Loenegracht, Lies Van der Sokkele, haar paard Furunkel, collega-schrijver Jürgen Lampie, auteur van ‘Vreest uzelve’ en ‘Te dikke piraten aan boord’, mevrouw Doorngeet, Vlaamse dichter Seppe Van Zwijnaerde. Enzoverder, enzovoort